- પીએમ મોદીની માતાનો આજે જન્મદિવસ
- શતાબ્દી વર્ષમાં હીરાબાએ પ્રવેશ કર્યો
- પીએમ મોદીએ ગાંધીનગરમાં આવી મુલાકાત કરી
પ્રધાનમંત્રી મોદીની માતા હીરાબેન આજે 18 જૂનના રોજ પોતાના 100માં વર્ષમાં પ્રવેશ કરી રહ્યા છે. આ અવસરે પીએમ મોદી પણ ગાંધીનગર પહોંચ્યા હતા. તેમણે પોતાની માતાના ચરણ સ્પર્શ કર્યા અને પગ ધોયા હતા, આ પાણીને તેમણે ચરણામૃત સમજી આંખોએ લગાવ્યું હતું. પ્રધાનમંત્રી મોદીની માતાને જન્મદિવસ પર મળવા પહોંચેલા દિકરાને મોં મીઠુ કરાવ્યું અને આશીર્વાદ પણ લીધા હતા. પીએમ મોદીએ પોતાની માતાને જન્મદિવસ પર એક ખાલ બ્લોગ લખ્યો હતો. આ બ્લોગમાં તેણે માતા સાથે જોડાયેલી બાળપણની યાદોને શેર કરી હતી.
PM મોદી લખે છે કે, મારી માતા હીરાબા આજે 18 જૂનના રોજ સોમાં વર્ષમાં પ્રવેશ કરી રહ્યા છે. એટલે કે, તેમનું શતાબ્દી વર્ષ પ્રારંભ થઈ ચુક્યુ છું. પિતાજી આજે હોત, ગત અઠવાડીયે તેમના પણ 100 વર્ષ થયા હોત. એટલે કે, 2022 એક એવું વર્ષ છે, જ્યારે મારી માતાનો જન્મશતાબ્દી વર્ષ પ્રારંભ થઈ રહ્યું છે અને આ જ વર્ષમાં મારા પિતાનું જન્મશતાબ્દી વર્ષ પૂર્ણ થયું છે.
મારી માતાનો જન્મ મહેસાણા જિલ્લાના વિસનગરમાં થયો હતો. વડનગરથી તે ખાસ દૂર નથી, મારી માતાને એટલે કે, મારી નાનીનો પ્રેમ નસીબમાં નહોતો. એક શતાબ્દી પહેલા આવેલી વૈશ્વિક મહામારીનો પ્રભાવત ત્યારે ઘણા બધા વર્ષો સુધી રહ્યો હતો. તે મહામારીએ મારી નાનીને મારી માતા પાસેથી છીનવી લીધી. મા ત્યારે નાની એવા હતા. તેમણે મારી નાનીનો ચહેરો, તેમનો ખોળો કંઈ યાદ નથી, જરાં વિચારો, મારી માતાનું બાળપણ તેમની માતા વગર કેવી રીતે વિત્યું હશે, તે પોતાની માતા પાસે જીદ ન કરી, તેમના ખોળામાં માથુ છુપાવી શક્યા નહીં, માતાને અક્ષરજ્ઞાન પણ ન થયું. તેમણે સ્કૂલનો દરવાજો પણ નથી જોયો, તેમણે જોયું છે તો ઘરમાં ફક્ત ગરીબી અને ચારેતરફ અભાવ.
બાળપણનો સંઘર્ષોએ મારી માતાને ઉંમર કરતા ખૂબ વહેલા મોટી કરી દીધી, તે પરિવારમાં સૌથી મોટા હતા અને જ્યારે લગ્ન થયા ત્યારે સૌથી મોટી વહુ બન્યા, નાનપણમાં જેવી રીતે ઘરમાં સૌની ચિંતા કરતા, સૌનું ધ્યાન રાખતા, બધા જ કામની જવાબદારી ઉઠાવી લેતા, તેવી જ જવાબદારી સાસરિયામાં પણ ઉઠાવી, આ જવાબદારીઓની વચ્ચે, આ મુશ્કેલીઓની વચ્ચે, મા હંમેશા શાંત મનથી, દરેક સ્થિતિમાં પરિવારને સંભાળી રાખતી.
વડનગરના જે ઘરમાં અમે લોકો રહેતા હતા, તે ખૂબ નાના હતા, તે ઘરમાં કોઈ બારી નહોતી. કોઈ બાથરૂમ નહોતા, કોઈ શૌચાલય નહોતા. કુલ મળીને માટીની દિવાલો અને નળીયાની છતથી બનેલા એક દોઢ રૂમનો ઢાંચો એજ અમારુ ઘર હતું. તે ઘરમાં માતા-પિતા અને અમે ભાઈ બહેન રહ્યા કરતા હતા.
તે નાના એવા ઘરમાં માતાને ખાવાનું બનાવામાં સરળતા રહે એટલા માટે પિતાજીએ ઘરમાં વાંસ અને લાકડાની પાટોથી બેસમેંટ જેવું બનાવી દીધું. તેમાં જ ઘરની રસોઈ થતી. મા તેના પર ચડીને ખાવાનુ બનાવતી, અમે લોકો પણ તેના પર બેસીને ખાવાનું ખાતા.
ઘર ચલાવવા માટે બે ચાર પૈસા વધારે મળી જાય, તેના માટે માતા બીજાના ઘરોમાં વાસણ ધોવા જતી, સમય કાઢીને ચરખો પણ ચલાવતા, કારણ કે તેનાથી થોડા પૈસા આવી જતાં. કપાસ વિણવાનું કામ, ઉનમાંથી દોરા બનાવાનું કામ, આ બધું તેઓ જાતે જ કરતા, તેમને હંમેશા ડર રહેતો કે, કપાસ વિણવામાં ક્યાંક તેના અણી વાગી ન જાય.
