માણસના ચહેરા પરનું લેમીનેશન સુધારીએ....

• કવન આચાર્ય

થોડા દિવસ પહેલાં ભાવનગરથી માસ્ટર ડિગ્રીની પરીક્ષા આપીને મારા મુકામ તરફ ફરી રહ્યો હતો ત્યારે ઓનલાઇન કેટલીક ડોક્યુમેન્ટ્રી ફિલ્મ જોઈ વાતો બહુ સામાન્ય હતી પરંતુ અનુભૂતિ વિશાળ હતી.

એક માણસ કોઈ રેસ્ટોરાંમાં જઈને નાસ્તો કરતો હતો ત્યાં અચાનક બહારની સાઈડ એક ભૂખ્યું બાળક આવી ચડ્યું.તે પેલા નાસ્તો કરતા ભાઈ સામે તાકીને ઉભું રહ્યું થોડીવાર પછી તે ભાઈએ કાચ બહાર જોયું તો પેલું ભૂખ્યું બાળક હજી ત્યાં જ ઉભું હતું. પેલા ભાઈ ઉભા થયા અને તે બાળકને તેડીને રેસ્ટોરાંમાં લાવ્યા અને પોતાના હાથે ભાવપૂર્વક જમાડ્યું.

વાત બહુ સામાન્ય છે પરંતુ પેલા બાળકનું જમ્યા પછીનું હાસ્ય જોઇને પેલા ભાઈના આનંદનો પાર ના રહ્યો અને તેને હેતથી ઊંચકી લીધું.આપણે પણ ક્યારેક આવું કરી શકીએ..??

તાજેતરમાં જ ગુજરાતના એક જીલ્લાના કોઈ ભાઈએ અનાથ બાળકોને પોતાની મોંઘીદાટ ગાડીઓમાં બેસાડી સહેલ કરાવી અને શહેરની સૌથી મોંઘી હોટલમાં ભાવતું ભોજન અનાથ બાળકોને કરાવ્યું અને તેમના જીવનમાં ખુશીઓના રંગ ભર્યા..આવો જ એક બીજો પ્રસંગ આ લખતીવેળા માનસપટ તાજો થયો.

બીજું એક ટૂંકી ફિલ્મમાં તો એવી વાત રજુ કરી હતી કે ઉનાળાની બપોરે એક ઉંમરવાળા દાદા એક રોડ પરથી પસાર થતા હતા બળબળતા બપોરે તેમના પગ દાઝતા હતા એટલે પાણીની બે બોટલ વાળી તેમાં દોરી પરોવી પગ ફરતે વીંટાળી ચાલતા થયા આ બધું દ્રશ્ય એક ૬-૭ વર્ષનું બાળક ઘરે ફરતી વખતે ગાડીમાં બેઠા-બેઠા જોઈ રહ્યું હતું.ઘરે પહોચી તેણે પોતાના પોકેટમની માંટે મળેલા રૂપિયામાંથી પૈસા ઉપાડ્યા અને પોતાના સાયકલ લઇ શો-રૂમમાં જઈ પેલા દાદાના પગની સાઈઝ મુજબના બુટ લીધા અને ભર બપોરે રોડ પર નીકળી પડ્યો એક ઝાડ નીચે દાદાને બેઠેલા જોયા એટલે ત્યાં સાયકલ ઉભી રાખી અને ઉતરીને પેલા દાદાને બુટ આપ્યા અને ખુશ થયો. વધુ એક પ્રસંગ યાદ આવે છે.

સુરેન્દ્રનગર જીલ્લા બહુ જાણીતા તબીબ ડો.દિલીપભાઇ પંચોલી પાસે એક દર્દી અવારનવાર સાહેબના ક્લિનીક પર આવતો તેની આર્થિક પરિસ્થિતિ સારી ના હોવાને કારણે ડોક્ટર સાહેબ ક્યારેય તેની ફી લેતા નહિ એક દિવસ સાહેબની ચેમ્બર બહાર બેઠેલ વ્યક્તિએ તેની કેશ ફી લઇ કેશ કાઢ્યો અને વારા પ્રમાણે સાહેબ પાસે મોકલ્યો સાહેબે તપાસી અને દવા પણ ઓછા પૈસામાં તેને મળી રહે તેવી વ્યવસ્થા કરી આપી ને દર્દી હરખાતો-હરખાતો બહાર નિકળી ગયો.

ડોક્ટર સાહેબે બેલ વગાડી બહાર બેઠેલ વ્યક્તિને અંદર બોલાવી પૂછ્યું તેં પેલા ભાઈની કેસ ફી લીધી નથી ને...?? કેસ કાઢવાવાળા ભાઈએ  હકારમાં માથું ધુણાવ્યું અને સાહેબને થયું કે આ તો ભૂલ થઈ ગઈ. રાત પડી દવાખાનું બંધ થવાનો સમય આવ્યો પણ સાહેબ મનમાં બેચેની અનુભવતા હતા. શું કરવું તેની મથામણમાં હતા અંતે તેમણે હોસ્પિટલમાંથી બહાર નીકળી રાતે ૧૦ વાગ્યે પોતાની ગાડી પેલા દર્દીના ઘર તરફ હંકારી મુકી. તે દર્દીના ઘરે પહોંચી કેસ ફી પરત કરી અને આનંદ અનુભવ્યો. આજે આ કિસ્સો યાદ આવે છે ત્યારે એવું અનુભવાય છે કે એક સામાન્ય બાબત પણ કેટલો આનંદ આપી જાય છે.

આવા અનેક પ્રસંગો આપણા સમાજમાં આપણી સામે જ બનતા હોય છે. તથા કેટલાય યુવાનો આવી પ્રેરણાદાઇ ડોક્યુમેન્ટ્રી ફિલ્મો બનાવે છે પરંતુ આપણે વ્યસ્તતાનો ઢોંગ કરીને થોડી માણસાઇને પણ સાઇડ લાઇન કરતા ગયા છીએ ત્યારે જાણીતા હાસ્યકાર સાંઇરામ દવેની એક કવિતાની કેટલીક પંક્તિઓ યાદ આવે છે...લ્યો તમે પણ મા'ણો..

દેશ આખાનું બગડી ગયેલું..આ લોકેશન સુધારીએ…

આવો.. યારો હાથ મીલાવો…ફાઉન્ડેશન સુધારીએ…

ઉપર પ્રેમ ને અંદર નફરત..મીઠો માણસ ઝેર નુ સરબત..

માણસ ના ચહેરા પરનું…… લેમીનેશન સુધારીએ….

આવો.. યારો હાથ મીલાવો…ફાઉન્ડેશન સુધારીએ…

વેરઝેર મા જીવે માણસ… એક્બીજા થી બીવે માણસ...

‘સાંઇ’..ચાલો આખેઆખુ..ઇન્શ્ટોલેશન સુધારીએ…

આવો.. યારો હાથ મીલાવો…ફાઉન્ડેશન સુધારીએ…

કવન આચાર્ય VTV News Websiteનાં કોપી એડિટર પણ છે.
( નોંધ: ઉપરોક્ત વિચારો લેખકના વ્યક્તિગત અભિપ્રાય છે.)