Youthologic / મમ્મીના માથે ધોળો વાળ આવ્યો પછી... તમામ દીકરા-દીકરીએ અચૂક વાંચવા જેવી ઈમોશનલ કહાની

મમ્મીને માથે ધોળો વાળ આવ્યો!

❤️ સંતાનો મોટા થાય એ માં-બાપને ખબર પડે પણ માં-બાપ ક્યારે મોટા થઇ જાય એ સંતાનોને ખબર નથી પડતી. દીકરી કે દીકરાની અંદર થતા હોર્મોનલ ચેન્જીસની માં ને સૌથી પહેલી ખબર પડે. પણ કમનસીબે મમ્મીના શરીરમાં થતા બદલાવ દીકરા દીકરીઓ નોંધી નથી શકતા. નાનપણમાં ઘોડાગાડી બનતા પપ્પાના ઘૂંટણ ક્યારે જવાબ આપવા લાગે એ સંતાનો કળી નથી શકતા. હોર્મોન્સ અને ઇમોશન્સના ઉથલા મારતા શરીર સાથે ઝઝૂમી રહેલી મમ્મી આટલું બધું કેમ બોલવા લાગે છે કે કેમ ચિડાઈ જાય છે એ કદાચ સંતાનો નથી સમજી શકતા.

આપણે ત્યાં કમનસીબે મેનોપોઝ અને મિડલાઇફ ક્રાઈસિસ જેવા શબ્દોથી ભણેલાગણેલા લોકો પણ પરિચિત નથી હોતા. હિસ્ટરેક્ટોમી પછી (ગર્ભાશયની કોથળી કાઢ્યા પછી) શરીરમાં થતા ફેરફારો શિક્ષણનો નહીં શરમનો વિષય છે. આ વિજ્ઞાનના "સ્કીપ" કરી દેવાયેલા અને પરીક્ષા માટે IMP ન્હોતા એવા ચેપ્ટરના ટોપીક્સ બનીને રહી ગયા. પછી જ્યારે નોનસ્ટોપ બ્રેક લીધા વગર કામ કર્યે રાખતું માં નામનું મશીન એક દિવસ અચાનક જ માંદગીના બિછાને આવી જાય તો ભલભલાની ફેફડી ફેં થઈ જાય. એકસાથે બધું ગૂગલ થવા લાગે ને ડોકટર મિત્રોને ફોનો થવા લાગે ને ઘરમાં વેસ્ટર્ન ટોઇલેટ ફીટ થઇ જાય ને કિચનમાં પંખો ને મમ્મીના બેસવા માટે એક ટેબલ આવી જાય, બાકી હોય તો વોશિંગ મશીન કે કામવાળી પણ આવી જાય.

ખાસ નહીં ચાલેલું એવું એક મૂવી મેં કોલેજ ટાઈમમાં જોયેલું. 'બાર બાર દેખો.' એનો એક સીન મને એવો હિટ કરી ગયેલો કે હું બે ઘડી સ્તબ્ધ થઇ ગયેલો. ને થીએટરની બહાર નીકળીને સૌથી પેલ્લો મમ્મીને કોલ કર્યો. 

ફિલ્મમાં ટાઇમ ટ્રાવેલની વાત છે. હીરો સિદ્ધાર્થ મલ્હોત્રા અચાનક એની લાઇફમાં અમુક વર્ષો આગળ જતો રહે છે અને ત્યાં આખી દુનિયા જ અલગ હોય છે. એના પેરેન્ટ્સ ત્યારે હયાત નથી હોતા ને એને ધોળા વાળ આવી ગયા હોય છે. એને સમજાતું નથી કે આ કેવી રીતે થઇ ગયું ને જિંદગીના પાછળના સ્કિપ થઈ ગયેલા વર્ષો એ ખરાબ રીતે મિસ કરતો હોય છે. પછી કોઈ રીતે એ ફરી પોતાના રિયલ ટાઈમમાં પાછો આવે ફ્યુચરમાંથી. જ્યાં એના ફેમિલી મેમ્બર્સ પણ જીવતા હોય છે અને એ ફરી યંગ બની જાય છે. પણ એ ત્યાં આવીને સૌથી પહેલું કામ કયું કરે છે ખબર છે? 

જીવતી માં ને ભેટવાનું!

માં જીવતી હોય અને તમારાથી રાજી હોય તો એનાથી મોટું કોઈ સુખ ખરું દુનિયામાં? 

...આઠેક વર્ષથી હું કોલેજ જોબ માટે ઘરથી દૂર રહુ છું અને ક્યારેક તો છ છ મહિને ઘરે જવાનું થાય. પણ છેલ્લે ઘરે ગયો ત્યારે મમ્મીના માથે અચાનક જ આવી ગયેલા કેટલાય ધોળાં વાળ જોઇને એક અલગ ટેન્શન આવી ગયું. મારા પોતાના વાળ નાનપણથી ધોળાં છે પણ એ ક્યારેય ચિંતાનું કારણ નથી બન્યા પણ મમ્મીના માથે ધોળાં આવવા ઘટના હ્રદયને ડંખે છે. પપ્પાને હાંફતા જોઇને આપણું બીપી વધી જાય છે. કોરોનાકાળમાં એમને છીંક પણ આવે તો શ્વાસ આપણો અધ્ધર થઇ જતો. એમનું Hb ઓછું આવે તો ચહેરા આપણા ફિક્કા પડી જાય છે. દાઢ એમની દુઃખાય પણ દિલ આપણું દુઃખાય છે. બોર્ડની પરીક્ષાના પરિણામ વખતે પણ ભગવાન સામે હાથ નથી જોડ્યા પણ એમના રીપોર્ટસ આવવાના હોય ને તો આંખો આપોઆપ બંધ થઇ જાય છે.

પેલું વોટ્સએપ સ્ટેટ્સ તો વાંચ્યું જ હશે, માં ના કોઈ દિવસ નથી હોતા.... પણ આજના દિવસે એક બહાનું તો મળ્યું જ છે. એને ઘર કામમાંથી છુટ્ટી આપવાનું. એના હાથે કેક કપાવવાનું. એને વ્હાલથી ભેટવાનું. એને હેપી રાખવાનું. 
હેપી મધર્સ ડે.💕

- ડૉ. મયૂર સોલંકી

(Disclaimer : આ આર્ટિકલમાં લખાયેલા અને રજૂ કરાયેલા વિચારો અને મંતવ્યો લેખકના પોતાના અંગત છે. VTVGujarati.com આ વિચારો સાથે સહમત કે પ્રોત્સાહન આપતું નથી. માત્ર લેખક અને વાચકોના વિચારો રજૂ કરવાનું પ્લેટફોર્મ પૂરું પાડે છે.)