દિલ્હી અગ્નિકાંડ / આગમાં મૃત્યુ પામેલ 43માંથી 1 મૃશર્રફ, જેમણે છેલ્લો ફોન મિત્રને લગાવીને કહ્યું- મારા મોત બાદ તુજ સહારો, ઘરનું ધ્યાન રાખજે...

• મુશર્રફ અલ્લાહને યાદ કરે છે અને કહે છે કે ભાઈ હવે તો શ્વાસ પણ નથી લેવાઇ રહ્યો
• પાડોશી સલાહ આપે છે કે પોલીસ, ફાયર બ્રિગેડ કોઇને ફોન કરો અને ભાગો
• ઇમામદિનના 5,000 રૂપિયા બાકી છે.. તેને પાછા આપી દેજો

સવારે 4 વાગ્યા આસપાસ જ્યારે દિલ્હી ઉંઘી રહ્યું હતું ત્યારે મુશર્રફ અલી બિહાર ફોન લગાવી રહ્યો હતો. તે પોતાના પાડોશમાં રહેતા મિત્રની સામે રડી રહ્યો હતો. તે મદદ માંગી રહ્યો હતો. તે કહી રહ્યો હતો કે હું મરી રહ્યો છું. મારા મોત બાદ પરિવારને જોનાર કોઇ નથી. હવે તમે જ સહારો છો. તેનું ધ્યાન રાખજો.

મુશર્રફ અલી સવારે 4 વાગ્યે અંદાજિત પાડોશી મિત્રને ફોન કરીને કહે છે... મોનૂ, ભૈયા ખતમ થવાનો છું આજે હું...આગ લાગવાની છે અહીં. તમે આવી જજો કરોલ બાગ. ગુલઝારથી નંબર લઇ લેજો...

પાડોશી કહે છે- ક્યાં દિલ્હી?
મુશર્રફ અલી કહે છે- હા...

પાડોશી કહે તમે ગમે તેમ કરીને ત્યાંથી નિકળો...
મુશર્રફ કહે છે- નથી કોઇ રસ્તો... ભાગવાનો રસ્તો નથી. ખતમ છું હું ભાઇ આજે તો. મારા ઘરનું ધ્યાન રાખજો. હવે તું જ તેનું ધ્યાન રાખનાર છો.આ વચ્ચે તેમને ગૂંગળામણ થાય છે. તે કહે છે- હવે શ્વાસ પણ નથી લઇ શકાતા.

પાડોશી પૂછે છે આગ કેમ લાગી. તે કહે છે- ખબર નહીં.. પાડોશી સલાહ આપે છે કે પોલીસ, ફાયરવિભાગ કોઇને ફોન કરો અને નિકળવારનો પ્રયાસ કરો...

મુશર્રફ અલ્લાહને યાદ કરે છે અને કહે છે ભાઇ હવે શ્વાસ નથી લેવાઇ રહ્યા. જેમ જેમ તે મોત નજીક પહોંચી રહ્યો હતો તેને તેના પરિવારની ચિંતા સતાવી રહી હતી. જ્યારે મુશર્રફ, મોતને પોતાની સામે આવતા જોઇ તો રડવા લાગ્યો. કહે છે- ઘરનું ધ્યાન રાખજે ભાઇ... યા અલ્લાહ...

મરતા-મરતા મુશર્રફને આ વાતની ચિંતા હતા કે તેના પરિવારને સીધી તેના મરવાની જાણ થશે તો ક્યાંક વધુ ખરાબ ન થઇ જાય. એટલા માટે પાડોશીને કહે છે- ઘરે સીધો ન જતો. પહેલા મોટા લોકોને વાત કરજે. કાલે લેવા આવી જજો, જેમ સમજાયું...

મુશર્રફની ત્રણ દીકરી અને એક દીકરો છે. તે પાડોશીને કહે છે કે તમારા પર જ ભરોસો છે. જ્યાં સુધી બાળકો મોટા ન થઇ જાય, તેનું ધ્યાન રાખજો...

પછી તેનો અવાજ બંધ થઇ જાય છે... પાડોશી ફોન પર હલો-હલો કરતો રહે છે. ત્યારે ફરી મુશર્રફનો અવાજ આવે છે, તે કહે છે- રડતાં નહીં...

પછી મુશર્રફ બતાવે છે કે ફ્લોર સુધી આગ પહોંચી ચૂકી છે... તે કહે છે કે મરી પણ જઇ તો રહી ત્યાં જ... અહીં આવવાની તૈયારી કરી લો... અને સીધા ઘરે ન કહેતા કોઇને...

ત્યારબાદ ફોન કાપી નાખે છે. પરંતુ પાડોશીનું દિલ ન માનતા તે ફરીથી મુશર્રફને ફોન કરે છે...

મુશર્રફ ફોન ઉઠાવે છે.. તે બે ઘડી શ્વાસ માટે સંઘર્ષ કરી રહ્યો હતો... કહે છે કે ઇમામદિનના 5,000 રૂપિયા બાકી છે.. તેને પાછા આપી દેજો.. કોઇના પૈસા નથી રાખવા...

ઘણી વાર સુધી ફોન પર અવાજ નથી આવતો. પછી પાડોશી પૂછે છે- ગાડી આવે કે?

મુશર્રફનો જીભ ધ્રૂજવા લાગી હતી. તેનો શ્વાસ ઘુંટાઇ રહ્યો હતો. મુશર્રફને ક્યાંયથી હવા નહોતી મળી રહી. તેના શરીરમાં બચેલું ઓક્સિજન તેને મરવા નહોંતુ દેતું પરંતુ થોડા સમયમાં તેના ટૂટતા શ્વાસનો અવાજ આવવાનો બંધ પણ થઇ ગયો.

મુશર્રફ, જીવનનો જંગ હારી ચૂક્યો હતો.. પાડોશી હેલો-હેલો કરતા રહ્યા... પરંતુ બીજી તરફથી કોઇ હલચલ નહોતી.